به نقل از «جماران»

آسوشییتدپرس: ایران و اسرائیل از آستانه یک جنگ تمام عیار بازگشتند/ سیاست خارجی، پاشنه آشیل جو بایدن در سال انتخابات شد

تاریخ انتشار: ۳ اردیبهشت ۱۴۰۳ | کد خبر: ۴۰۱۷۰۷۸۵

به گزارش جماران، آیا تنش میان جمهوری اسلامی ایران و رژیم اسرائیل به پایان رسیده است؟ آسوشییتدپرس در گزارشی در این باره می نویسد:  جو بایدن، رئیس جمهور ایالات متحده، حداقل در حال حاضر، می تواند نفس راحتی بکشد چرا که به نظر می رسد اسرائیل و ایران از آستانه کشاندن خاورمیانه به سمت یک جنگ همه جانبه عقب نشینی کرده اند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

این رسانه با فرض درست گرفتن ادعاها درباره اینکه اسرائیل عامل حمله علیه یک پایگاه نظامی ایران در اصفهان بوده، نوشت: حملات تلافی جویانه اسرائیل به ایران و سوریه خسارات محدودی به بار آورد. این اقدام محدود پس از آن صورت گرفت که جو بایدن از دولت بنیامین نتانیاهو نخست وزیر رژیم اسرائیل خواست تا واکنش خود به حمله مستقیم بی سابقه ایران به اسرائیل در هفته گذشته را تعدیل و از تشدید خشونت در منطقه اجتناب کند.

واکنش عمومی ایران به حملات اسرائیل در روز جمعه نیز بی‌صدا بود و این امیدواری را ایجاد کرد که تنش‌های اسرائیل و ایران  که مدت‌ها در سایه با حملات سایبری، ترورها و خرابکاری‌ها انجام می‌شد به همان حالت بازگردد و دو طرف از رویارویی مستقیم فاصله بگیرند.

این وضعیت برای بایدن همچنان حساس و شکننده است، زیرا او باید در میانه وزردن بادهای مخالف از خاورمیانه، روسیه، هند و اقیانوس آرام دوباره راه خود را به سمت کاخ سفید باز کند. او در جریان  مبارزات انتخاباتی خود در سال 2020 به رای دهندگان قول داد که کاخ سفید در دوره او آرامش و جایگاه واقعی آمریکا را به این کشور بازمی گرداند. حالا رای دهندگان در حال راستی آزمایی عمل کردن او به این وعده هستند.

مسائل سیاست خارجی معمولاً موضوع اصلی رای دهندگان آمریکایی نیست. انتظار می رود که نوامبر امسال نیز مسائل اقتصادی و امنیت مرزی بیش از پیش مورد توجه قرار گیرد.  اما نظرسنجی‌های عمومی نشان می‌دهد که نگرانی‌ها درباره مسائل خارج از کشور می تواند در نتیجه انتخابات هم تاثیر گذار باشد. به عنوان نمونه در سال 2006، نارضایتی رأی‌دهندگان از جنگ عراق عامل اصلی از دست دادن 30 کرسی مجلس نمایندگان و شش کرسی سنا توسط حزب جمهوری‌خواه شد.

کریستوفر بوریک، مدیر مؤسسه افکار عمومی کالج مولنبرگ، می گوید: «ما می‌بینیم که ارزیابی رأی‌دهندگان از مدیریت جو بایدن در امور خارجی کاملاً منفی است. این ترکیب برای بایدن عالی نیست.»

بایدن سرمایه سیاسی عظیمی را در واکنش به جنگ اسرائیل و حماس و همچنین حمایت دولتش از اوکراین در مقابله با تهاجم روسیه به کار گرفته است. تنش‌زدایی آشکار بین اسرائیل و ایران همچنین در حالی صورت می‌گیرد که مجلس نمایندگان روز شنبه کمک ۹۵ میلیارد دلاری در زمان جنگ به اوکراین، اسرائیل و تایوان را تصویب کرد، اقدامی که بایدن در شرایطی که نیروهای اوکراینی با کمبود تسلیحات ناامیدکننده مواجه شده‌اند، بر آن تاکید کرده است.

مایک جانسون، رئیس مجلس نمایندگان، پس از ماه‌ها تأخیر، این بسته را در سایه تهدید تندروهای حزبش برای کناره گیری، پیش برد. این قانون اکنون در انتظار رای گیری در سنا است. پول جدید موجی از تسلیحات را برای خطوط مقدم فراهم می کند و به کاخ سفید امیدوار می شود که اوکراین می تواند وضعیت را پس از ماه ها شکست در جنگ تا حدودی اصلاح کند.

بایدن همچنین تقویت روابط در هند-اقیانوس آرام را محور اصلی برنامه سیاست خارجی خود قرار داده است و به دنبال به دست آوردن متحدان و ایجاد روابط جدید است زیرا چین به یک رقیب اقتصادی و نظامی قدرتمندتر تبدیل می شود.

ریچارد گلدبرگ، مشاور ارشد در اندیشکده واشنگتن بنیاد دفاع از دموکراسی‌ها، گفت: اما جمهوری‌خواهان، از جمله دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق، معتقدند که سیاست های جو بایدن مسبب بسیاری از مشکلاتی است که ایالات متحده در سطح جهانی با آن دست و پنجه نرم می کند.

جمهوری خواهان از تلاش های ناموفق بایدن در اوایل دوره ریاست جمهوری خود برای احیای توافق هسته ای با ایران که با میانجیگری دولت اوباما و ترامپ کنار گذاشته شد، انتقاد کرده و گفته اند که این امر تهران را جسور می کند. این توافق میلیاردها دلار کاهش تحریم‌ها را برای ایران در ازای موافقت این کشور با لغو برنامه هسته‌ای خود فراهم کرده بود.

منتقدان جمهوری خواه به دنبال ارتباط حمله روسیه به اوکراین به تصمیم بایدن برای عقب نشینی از افغانستان هستند و دولت اوباما را به دلیل ارائه نکردن پاسخ کافی قوی به تصرف کریمه توسط ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در سال 2014 سرزنش می کنند.

گلدبرگ، یکی از مقامات امنیت ملی در دولت ترامپ، می‌گوید: «می‌توانید در یک بررسی خطی دقیق نتیجه گیری کنید که ما چگونه از نقطه A به B به C به D رسیدیم و در حقیقت وارد دنیایی از آتش شدیم. شاید برای مردم مهم نباشد که چگونه به اینجا رسیدیم، اما برایشان اهمیتی دارد که ما اکنون در این نقطه قرار داریم. »

نظرسنجی‌ها نشان می‌دهد که نگرانی‌های آمریکایی‌ها در مورد مسائل سیاست خارجی در حال افزایش است. بر اساس نظرسنجی مرکز تحقیقات روابط عمومی آسوشیتدپرس-NORC که در ژانویه منتشر شد، از نظردهندگان خواسته شد که پنج موضوع مهمی که بر انتخاب آنها در سال 2024 تاثیرگذار است را نام ببرند و  حدود 4 نفر از هر 10 بزرگسال ایالات متحده موضوعات سیاست خارجی را یکی از این پنج موضوع دانستند . این رقم دو برابر رقم تحقیق مشابه در سال گذشته میلادی درباره اهمیت موضوع سیاست خارجی برای رای دهندگان امریکایی است.

علاوه بر این، بر اساس نظرسنجی AP-NORC که در ماه جاری منتشر شد، حدود 47 درصد از آمریکایی ها گفتند که معتقدند بایدن به روابط با دیگر کشورها آسیب رسانده است. به همین ترتیب، 47 درصد در مورد ترامپ همین را گفتند.

بایدن در شش ماه اول ریاست‌جمهوری‌اش در نظذسنجی ها در اوج بود و رای‌دهندگان آمریکایی تا حد زیادی عملکرد او را تایید کرده و به او برای مدیریت اقتصاد و مهار همه‌گیری ویروس کرونا نمرات بالایی دادند. اما رئیس جمهور پس از خروج هرج و مرج نیروهای ایالات متحده از افغانستان در اوت 2021، روند سقوط در نظرسنجی ها را آغاز کرد و از این وضع تاکنون بهبود هم نیافته است.

اکنون، بایدن خود را درگیر عدم قطعیت دو جنگ می بیند. هر دو می توانند او را تا روز انتخابات تحت الشعاع قرار دهند.

با جنگ اسراییل و حماس، جمهوری خواهان او را به این دلیل که به اندازه کافی از اسرائیل حمایت نمی کند، سرزنش می کنند و جناح چپ حزب او به شدت از سیاست او در عدم وادار کردن نتانیاهو به حفاظت از جان فلسطینی های غیرنظامی انتقاد می کنند. آرون دیوید میلر، مشاور مسائل خاورمیانه در دولت‌های جمهوری‌خواه و دموکرات، گفت: پس از حملات رژیم صهیونیستی به ایران، تنش‌های خاورمیانه وارد «منطقه خاکستری» شده است که همه طرف‌ها باید با دقت از آن عبور کنند.

آیا آنچه در 10 روز گذشته رخ داده است، آمادگی هر یک از طرف‌ها را برای ریسک دوباره تقویت می‌کند یا باعث شده  که از لبه پرتگاه عقب نشینی کنند و به ریسک گریزی برگردند؟» آرون دیوید میلر می گوید: «اسرائیل و ایران با حمله به قلمرو یکدیگر بدون تنش بزرگ کنار آمدند. چه نتیجه ای از آن می گیرند؟ آیا نتیجه گیری این است که ممکن است بتوانیم این کار را دوباره انجام دهیم؟ یا اینکه ما واقعاً اینجا از یک تنش بزرگ نجات یافتیم و باید بسیار مراقب باشیم.»

به نظر می‌رسد اسرائیل و حماس از توافقی بر سر آتش‌بس موقتی که آزادی گروگان‌های باقی‌مانده در غزه تحت کنترل حماس  و کمک‌رسانی به این منطقه را تسهیل می‌کند، فاصله زیادی دارند. این توافقی است که بایدن آن را برای یافتن پایانی برای جنگ ضروری می داند.

ویلیام برنز، مدیر سیا، هفته گذشته از این که حماس هنوز پیشنهادی را که مذاکره کنندگان مصری و قطری در این ماه ارائه کرده بودند، نپذیرفته است، ابراز ناامیدی کرد.

همزمان، دولت بایدن تلاش کرده است نشان دهد که اسرائیل را پاسخگو می‌داند و روز جمعه مجازات‌های جدیدی را  برای دو نهاد متهم به جمع‌آوری کمک مالی برای شهرک‌نشینان افراطی اسرائیل که قبلاً تحت تحریم بودند و همچنین بنیان‌گذار سازمانی که اعضای آن مرتباً به فلسطینی ها حمله می‌کنند، وضع کرد.

جیک سالیوان مشاور امنیت ملی و دیگر مقامات دولت روز پنجشنبه با وزیر امور استراتژیک اسرائیل و مشاور امنیت ملی این رژیم دیدار کردند. به گفته کاخ سفید، مقامات آمریکایی نگرانی‌های بایدن را درباره برنامه‌های اسرائیل برای انجام عملیات در شهر رفح در جنوب غزه، جایی که حدود 1.5 میلیون فلسطینی در آن پناه گرفته‌اند، تکرار کردند.

راس بیکر، استاد بازنشسته علوم سیاسی در دانشگاه راتگرز، می گوید که بایدن ممکن است به طور موقت از تنش‌های اسرائیل و ایران که توجه را از محرومیت غزه دور کرده، سود برده باشد.

منبع: جماران

کلیدواژه: انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی حمله اسرائیل به ایران در سوریه حمله ایران به اسرائیل انتخابات مجلس لیگ برتر طوفان الاقصی اسرائیل و ایران ایالات متحده سیاست خارجی رای دهندگان رئیس جمهور کاخ سفید جو بایدن

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۴۰۱۷۰۷۸۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

نسخه برزیلی برای خودروسازی ایران

خودروسازی ایران به دلایل مختلف، به‌خصوص تحریم و محیط نه‌چندان امن کشور برای سرمایه‌گذاری بخش خصوصی (به ویژه در بخش خارجی)، از مسیر توسعه جهانی این صنعت دور شده و این در حالی است که تجربه کشور‌های مختلف نشان می‌دهد بدون ارتباطات بین‌المللی نمی‌توان صنعتی مانند خودرو را توسعه داد.

به گزارش دنیای اقتصاد، یکی از این تجربه‌ها به برزیل مربوط می‌شود، کشوری که از آن با نام اقتصادی نوظهور یاد می‌کنند و خودروسازی یکی از پنج صنعت اصلی‌اش به شمار می‌رود. برزیل پس از آزمون‌و‌خطا‌های مختلف، از جمله ممنوعیت واردات و ایجاد دیوار تعرفه، حالا به کشوری تبدیل شده که از برند‌های خودرویی مختلف دنیا میزبانی می‌کند و بازاری رقابتی را به خود می‌بیند؛ چیزی دقیقا عکس آنچه در صنعت و بازار خودروی ایران به چشم می‌آید.

گزارش اخیر مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی با عنوان «سیاست‌های صنعتی در کشور‌های منتخب و توصیه‌هایی برای ایران» که در بخش نخست خود به تجربه برزیل پرداخته است، بهانه‌ای شد تا در این گزارش به بخشی از فرازوفرود‌های خودروسازی برزیل بپردازیم و به این پرسش پاسخ دهیم که چرا این کشور در مسیر توسعه خودروسازی قرار گرفت و ایران از این راه عقب افتاده است؟

طبق آنچه در گزارش مرکز پژوهش‌های مجلس آمده، «خودروسازی یکی از ۵ بخش اصلی صنعت در برزیل به شمار می‌رود که دارای سهم معناداری از صادرات این کشور است. در سال‌های گذشته صادرات خودرو و تجهیزات و ماشین‌آلات به بیش از ۱۰ میلیارد دلار رسیده که عدد بسیار قابل‌توجهی است. برزیل با توجه به سیاست‌های اقتصادی و صنعتی مختلف طی دهه‌های گذشته، آزمون‌ و‌ خطا‌هایی هم در بخش خودرو داشته است، از جمله اتخاذ سیاست‌های جایگزینی واردات (برای تقویت ظرفیت‌های تولید بومی در مقابل کالا‌های خارجی)، تعرفه‌گذاری و همچنین آزادسازی. به عنوان مثال، در دورانی، تعرفه واردات خودرو به برزیل تا ۳۰درصد افزایش یافت. با‌این‌حال، تعرفه گذاری نتوانست سبب رخ دادن پویایی مورد انتظار در خودروسازی برزیل شود.

در واقع حمایت دولت از صاحبان صنایع، به‌خصوص خودروسازی، به واسطه ایجاد دیوار تعرفه، بازار‌های داخلی را به صورت انحصاری در اختیار این شرکت‌ها قرار داد و به دلیل عدم رقابت‌پذیری، شرکت‌های مورد نظر، از جمله خودروسازان، از رقابت بین‌المللی جا ماندند. به هر‌حال برای سال‌ها، سیاست‌های جایگزینی واردات، به عنوان یک رویکرد منسجم در سیاستگذاری صنعتی برزیل از جمله در صنعت خودرو دنبال شد.»

این سیاست در ایران نیز سال‌هاست دنبال می‌شود، با این تفاوت که اولا دیوار تعرفه واردات خودرو در کشور همچنان بلند است و ثانیا در خودروسازی ایران به دلایل مختلف، از جمله خلاء حضور برند‌های خارجی مستقل (به جز چینی‌ها)، رقابت خاصی بین عرضه‌کنندگان خودرو وجود ندارد. نبود رقابت که بیشتر ریشه در محدودیت واردات خودرو و عدم حضور خودروسازان خارجی غیر‌چینی در کشور دارد، سبب شده خودروسازان بزرگ ایران چندان انگیزه و رغبتی برای بهبود کیفیت و کاهش قیمت نداشته باشند. آن‌ها سال‌هاست به دلیل دیوار بلند تعرفه، خیالشان بابت نبود رقیبی جدی در بازار داخل راحت است.

برزیلی‌ها نیز در مقاطعی سیاست‌های حمایتی گسترده‌ای برای صنایع خود در نظر گرفتند و از جمله این صنایع، خودروسازی به عنوان صنعتی پیشران بود. به عنوان مثال، دولت برزیل سال ۱۹۵۶ واردات خودرو را ممنوع کرد و خودروسازان خارجی حاضر در این کشور را بر سر دوراهی گذاشت. آن‌ها یا باید بازار برزیل را رها می‌کردند یا در مدت پنج سال برای تولید خودرو در این کشور سرمایه‌گذاری انجام می‌دادند. در این دوره انواع اعتبار‌های یارانه‌ای و نرخ‌های ارز ترجیحی در راستای جذابیت سرمایه‌گذاری به کار گرفته شد. دولت برزیل همچنین علاوه بر سرمایه‌گذاری دولتی، از سرمایه خارجی در راه توسعه صنعتی، به‌خصوص خودروسازی استفاده کرد. نتیجه این سرمایه‌گذاری گسترده موجب رشد سریع یا «معجزه برزیل» در میانه دهه ۱۹۶۰ شد و خودروسازی نیز یکی از نمود‌ها و البته ارکان این معجزه بود.

اینجا نیز تفاوت‌هایی بین ایران و برزیل به چشم می‌آید. علاوه بر اینکه سیاستگذار در ایران سیاست شفاف و منجر به رقابتی را در حوزه تعرفه‌گذاری دنبال نکرد، نتوانست یا نخواست محیطی امن و جذاب را برای سرمایه‌گذار خارجی فراهم کند. هر چند تحریم نقش بسیار مهمی در فراهم نشدن این فضا داشته و به نوبه خود اجازه حضور سرمایه‌گذاران خارجی را در خودروسازی ایران نداده، اما در دوران‌های غیر‌تحریم نیز سیاست‌های داخلی مانع جذب این سرمایه‌ها شده است.

به عنوان مثال، در دوران برجام، رنوی فرانسه قصد داشت حضوری مستقل را در ایران تجربه کند و حتی به دنبال خرید کارخانه یا ساخت خط تولید مخصوص خود نیز بود، اما مجموعه کارشکنی‌ها و چشم‌تنگی‌ها و ترس از رقابت، اجازه نداد رنوی مستقل در خودروسازی ایران شکل بگیرد.

به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، اگر پروژه رنو در ایران به راه می‌افتاد و البته اگر تحریم نمی‌شدیم، ایران می‌توانست مانند کشور‌هایی مانند برزیل، ترکیه و چین میزبان خودروسازان بزرگ دنیا باشد و در آن صورت، رقابتی واقعی در بازار خودروی کشور شکل می‌گرفت. نگاهی کلی به سیاست‌های خودرویی در ایران و برزیل نشان می‌دهد در دوران فعلی خودروسازی برزیل توانسته با تکیه بر جذب سرمایه‌گذاری‌های خارجی و میزبانی از خودروسازان مختلف دنیا، به جایگاه مناسبی در جهان دست پیدا کند. اما خودروسازی ایران به دلیل چالش‌های بزرگی مانند تحریم و ضعف شدید سرمایه‌گذاری خارجی، جایگاه مناسبی در جهان خودرو ندارد. البته ایران از حیث تولید خودرو، جزو ۲۰ خودروساز برتر است، اما جایگاه صادراتی خاصی ندارد و این موضوع با عقب‌ماندگی این صنعت از جهان خودرو در ارتباط است.

ضعف رقابت در بازار خودروی ایران یکی از دلایل عقب‌ماندگی این صنعت به شمار می‌رود، موضوعی که با مرور ماجرای رنو مشخص شد علاوه بر تحریم، با سیاست‌های داخلی نیز مرتبط است. این در حالی است که خودروسازی برزیل هم اکنون میزبان بسیاری از غول‌های خودروسازی بین‌المللی است و آن‌ها طیف وسیعی از خودروها، از اتومبیل‌های کوچک شهری گرفته تا کامیون‌های غول‌پیکر، را تولید می‌کنند.

در سال ۲۰۲۱، برزیل با تولید سالانه بیش از ۲.۲ میلیون خودرو، هشتمین تولیدکننده بزرگ خودرو در جهان بوده است. حضور پررنگ برند‌های جهانی مانند بی‌ام‌و، بی‌وای‌دی، چری، فیات، فورد، جیلی، جنرال موتورز، هوندا، هیوندای، جک موتورز، کیا، لندروور، لکسوس، لیفان، مرسدس بنز، میتسوبیشی، نیسان موتورز، رنو، استلانتیس، سوبارو، تویوتا، فولکس واگن و ولوو تراکس در کنار شرکت‌های داخلی، حکایت از تنوع و پویایی در خودروسازی برزیل دارد.

این صنعت سال ۲۰۲۳-۲۰۲۲ را به عنوان سالی طلایی در صادرات به ثبت رساند. پیش‌بینی انجمن ملی تولیدکنندگان وسایل نقلیه، رشد ۲۲درصدی صادرات خودرو از برزیل بود، با‌ این‌حال برزیل توانست با صادرات ۴۸۰هزار دستگاه خودرو، به رشد ۲۷.۸درصدی برسد. برزیل در سال گذشته میلادی شاهد افزایش قابل توجه واردات خودرو نیز بود. واردات بخش خودروسازی برزیل در سال قبل ۶.۱میلیارد دلار بوده است. برزیل در مجموع بیش از ۲۷میلیارد دلار انواع خودرو و قطعات یدکی را در سال گذشته وارد کرده است. همچنین در سال ۲۰۲۳-۲۰۲۲ تولید خودرو در این کشور به حدود ۲.۳۸میلیون دستگاه رسید.

در مقام مقایسه، ایران چند ۱۰۰ هزار دستگاه کمتر از برزیل خودرو تولید می‌کند و صادرات چنان قابل‌ذکری ندارد و علاوه بر اینها، در‌های واردات نیز به عنوان عامل محرک رقابت، نیمه‌بسته است. برزیلی‌ها هر چند در مقاطعی از سیاست واردات‌زدایی و دیوار تعرفه استفاده کرده‌اند، اما در نهایت آنچه هم‌اکنون در صنعت و بازار خودروی این کشور به چشم می‌آید، حضور گسترده برند‌های خودرویی مختلف دنیاست که سبب تولید بالغ بر ۲.۳ میلیون دستگاهی، رقابت نزدیک و صادرات چند ۱۰۰هزار دستگاهی شده است.

در ایران، اما همچنان دیوار تعرفه بلند است، واردات در حاشیه قرار دارد و راه برای ورود سرمایه‌گذاران خارجی تقریبا بسته است. در این بین، مورد آخر با ماجرای تحریم ارتباط نزدیکی دارد و از همین رو به نظر می‌رسد تا این ابرچالش حل نشود، امکان میزبانی ایران از برند‌های خودرویی مختلف وجود ندارد. البته با حل این ابرچالش به تنهایی نمی‌توان الگوی برزیلی، ترکیه‌ای یا چینی (میزبانی گسترده از سرمایه‌گذاران خارجی) را در صنعت و بازار خودروی ایران پیاده کرد و نیاز به یک بازنگری اساسی در سیاست‌های داخلی، به‌خصوص در حوزه ایجاد محیط امن سرمایه‌گذاری داخلی و خارجی، است.